Sunday, February 22, 2009

Sonsuz Kavramı Üzerine

Yaşarken her şeyin sonsuz gibi gelmesi aslında hayatın en büyük aldatmacalarındandır. Ömrün sonsuz gibi gelir, sevgin, aşkın, mutluluğun, mutsuzluğun bile sonsuz gibi gelir bazen insana. Oysa ne elinde tutabildiğin ne de kalbinde tutabildiğin herhangi bir şey sonsuzdur. Bilinçaltında herkes bunu bilse de, kimse buna göre yaşayamaz. Nedenini çok merak ederim aslında. Bende de bu durum mevcut, sanmayın ki ben farklıyım. Birini seversin, çok seversin ve sana o ilişki sonsuz gibi gelir. Her şeye rağmen ayakta kalabilecek gibi gelir. Oysa kalmaz. Kalmadığı gibi, dünya döner durur gün gelir bakarsın o insandan en ufak bir emare bile kalmaz. Zaten acıtan gerçek de bu olsa gerek. Var olduğunu göremediğin bir şeye inanmak çok zordur. O inancı kaybedince altından kalkarsın; zaten görmemişsindir, bir bağ kurmamışsındır. Ama var olduğunu gördüğün, varlığını hissettiğin bir şeye inanıp, sonra bunu kaybetmek?
Belki de bıraktığı izi ömrün boyunca taşıyacağın için ilişkilere sonsuz gözüyle bakarız. Kendisi olmasa da izi ordadır. İz midir sonsuz, yoksa o mu? Peki ya her seferinde aynı tuzağa düşmek? Hiç mi akıllanmayız biz?